“Papa, wil je me helpen vandaag?” Helena kijkt haar vader wat verlegen aan.
“Maar natuurlijk, mijn lieve dochter. Wat is het wat niet lukt?”
Helena schuifelt wat, kijkt naar haar voeten. “Ik heb beloofd dat ik een cadeau voor de moeder van Patrick zal maken. Iets moois, glimmend en bijzonder.” Ze weet even niet hoe ze verder moet gaan. Meestal hoeft ze niet om hulp te vragen. Deze keer is het anders. Ze heeft iets bedacht dat haar boven het hoofd is gegroeid. Maar als je iets beloofd hebt, dan komt ze die belofte altijd na, dat is belangrijk voor Helena. Dus, al dagen stelt ze deze vraag uit. Zal haar vader willen helpen? Zal hij haar een beetje uitlachen? Meestal is hij lief voor haar en doet hij dat niet. Helena hoopt hem nu in een extra goede bui aan te treffen.
“Ik wil een vergulde fles maken,” ze gooit het er maar in een keer uit.
“Verguld?” zegt haar vader met een wat verbaasde blik. “Toe maar, dat is niet niks.” Hij tilt zachtjes haar kin op met zijn hand, want ze staat weer naar haar voeten te staren.
“Lieverd, ik wil je toch altijd helpen, dat weet je toch?”
Vechtend tegen de tranen kijkt ze haar vader aan. “Ja, papa.” Ze knippert de tranen weg. “Maar ik wil het zo graag zelf doen!”
“Dat weet ik, maar je mag best af en toe om hulp vragen, dat is niks om je voor te schamen.”
Helena mompelt iets onduidelijks. Ze schraapt haar keel. “Ik heb een spuitbus gevonden op de plank in jouw schuurtje. Kunnen we die gebruiken?” vraagt ze. “En een fles heb ik ook al. En heb je ook goede lijm, want dan kan ik er nog pailletten en kralen op lijmen.” Helena babbelt er op los. Nu ze heeft gezien dat haar vader haar niet zal uitlachen is ze opgelucht. Haar hele plan zou nu wel eens tot een goed einde kunnen komen.
Dan verrast haar vader haar met een vraag. “Als we straks klaar zijn, ga je mij dan ook helpen ergens mee?”
“Uh, ja, dat wil ik wel. Waarmee dan, papa?” vraagt ze.
“Dat vertel ik later nog wel. Kom, we gaan die spuitbus en die fles van jou eens goed bekijken. Heb je ook gedacht aan een stuk plastic zodat straks niet de hele boel met gouden glitterverf is versierd?” Het idee van haar vader’s werkbank die onder de gouden glitters zit doet Helena lachen.
“Ja hoor, dat heb ik al gepakt,” antwoordt ze opgewekt, “maar wil je geen mooie gouden werkbank dan?”
Haar vader woelt haar plagend door haar haren. “Nee, dat wil ik niet,” grinnikt hij.
